پرونده اتفاقات دوی 4 در 400 متر ایران در رقابت‌های آسیایی اینچئون همچنان باز است و فدراسیون و کمیته انضباطی تا کنون هیچ اقدام مشخصی برای روشن ساختن ابعاد این ماجرا نکرده‌اند. تا کنون تنها هجمه و حمله سایر ملی‌پوشان به اضافه مدیر تیم‌های ملی به احسان طهماسبی بوده که او را به «خیانت» متهم کرده بودند. در این میان سکوت طهماسبی هم مزید بر علت شده بود تا همچنان انگشت اتهام به سوی این ملی‌پوش دوی 4 در 400 متر نشانه برود.
به گزارش تابناک، بعد از پایان بازی‌هایی آسیایی و در پی حذف ناباورانه و بچه‌گانه تیم 4 در 400 متر ایران ابتدا اعضای این تیم و سپس تیمور غیاثی مدیر تیم‌های ملی در گفت‌وگوهای جداگانه‌ای احسان طهماسبی را به خیانت متهم کرده بودند و مدعی بودند او با نگرفتن عمدی چوب در دور پایانی این دور از مهدی زمانی موجبات حذف تیم ایران را فراهم آورده و ضمن بازی با سرنوشت ورزشی اعضای تیم به کشورش هم خیانت کرده است. در این میان رئیس هیات دو و میدانی کرمانشاه که با تعهد او احسان طهماسبی به اینچئون اعزام شده بود هم در خصوص عملکرد همشهری‌اش در اینچئون از اختلاف او با مهدی زمانی دیگر عضو تیم دوی 4 در 400 متر خبر داده است.
جهانگیر آقایی در این خصوص به ایسنا می‌گوید: من عمدی در این‌کار نمی‌بینم. آقای طهماسبی از نظر مالی شرایط خیلی خوبی ندارد و قطعا مدال بازی‌های آسیایی می‌توانست به نفع او باشد. در ضمن بعید می‌دانم ورزشکاری از سکه بگذرد و با توجه به جوایزی که برای این مسابقات در نظر گرفته شده بود انگیزه بچه ها بالا رفته بود و احتمال مدال آوری ما زیاد بود. من فکر می‌کنم اختلافی بین طهماسبی و زمانی وجود داشت و این هم می‌تواند دلیلی باشد اما همه چهار دونده باید یک‌جا صحبت کنند تا بتوان نتیجه گیری کرد و نمی توان به صورت پراکنده از حرف‌ها به نتیجه رسید.
رئیس کمیته انضباطی فدراسیون دو و میدانی اما نظر متفاوتی از سایرین دارد و معتقد است تنها با دیدن فیلم نمی‌توان در این خصوص اظهار نظر کرد. فرشاد سپهر درباره پرونده اتفاقات دوی 4 در 400 متر ایران در بازی‌های آسیایی تصریح کرد: در حال بررسی اتفاقات مربوط به این موضوع هستیم و باید یک جلسه تشکیل بدهیم و اظهارات همه را بشنویم تا درنهایت به جمع بندی لازم در این باره برسیم. ابتدا باید ببینیم که آیا تخلفی صورت گرفته است یا خیر؟ از روی فیلم نمی‌توان به باور صد در صدی در موضوع رسید. نکات دیگری هست که می‌تواند علت این اتفاق باشد. شایدبازیکنان هماهنگ نبودند و در استارت اشتباه کرده‌اند. به نظر من هم دلیل این اتفاقات فنی بوده ولی اگر نتیجه بگیریم که موضوع فنی نبوده نوع برخورد تغییر می‌کند.
اما در تاریک و روشن همه این اظهار نظرها این احسان طهماسبی بود که سکوت پیشه کرده بود تا در سایه سکوت او اظهار نظر پر شور و حرارت مخالفانش بر ابهامات موجود بیفزاید. اما این ملی‌پوش دو و میدانی ایران سرانجام سکوتش را شکست و در خصوص اتفاقات رخ داده در اینچئون صحبت‌هایی کرده که در ادامه بی کم و کاست حرف‌هایش را می‌خوانیم:
“در اینچئون قرار بر این شد که من به عنوان نفر سوم بدوم و مهدی زمانی چوب را به من برساند. او قبل از مسابقه به من گفت که با یک سرعت بالا چوب را از من بگیر و زمانی که نوبت من شد این کار را انجام دادم. در لحظات پایانی که نزدیک خط 800 متر بودیم، ناگهان سرعت مهدی زمانی کاهش پیدا کرد و من نتوانستم چوب را از او بگیرم. او هم به دلیل عصبانیت چوب را بر زمین کوبید و وقتی که من چوب را از خارج دالان برداشتم تا به مسابقه ادامه بدهم، متوجه شدم که خطای ما محرز شده و دیگر فایده‌ای ندارد.”
” من در مدت زمانی که بعد از مسابقه در اینچئون حضور داشتیم به دلیل ناراحتی در اتاق خودم بودم و حتی سه شبانه‌روز نیز نخوابیدم چرا که اعتقاد داشتم حق ما ضایع شده و ما می‌توانستیم مقام خوبی را به دست بیاوریم.”
” من 10 سال است در دوومیدانی فعالیت می‌کنم و برای موفقیت در این رشته زندگی خودم را گذاشته‌ام و همیشه هدفم کسب افتخار برای ایران بوده است. به کار بردن جمله خیانت درباره اتفاق صورت گرفته اشتباه بوده و وصله‌ی ناجوری است که به من و خانواده من زده شده است. پدر من از جانبازان جنگ است و با توجه به سابقه او و سابقه ورزشی من، کار مبتدیانه‌ای است که زود قضاوت کنند و صحبت‌های دوندگان دیگر را تایید کنند و اینکه طهماسبی را یک خیانتکار بدانند، کاری شرم‌آور است.”
” فدراسیون با برجسته کردن اتفاقات دوی 400*4 می‌خواهد ضعف‌های خودش را بپوشاند. حدود 25 دوومیدانی‌کار در بازی‌های آسیایی حضور داشتند و نتیجه خیلی از آن‌ها غیر قابل پیش‌بینی و ضعیف بود. چرا هیچ کس موضوع آن‌ها را پیگیری نمی‌کند؟ مثلا عملکرد آقای مرادی که اصلا نتوانست در اینچئون بدود اصلا مورد توجه قرار نگرفت.”
” ما با محمد عاکفیان حدود یک ماه بعد از گرفتن ابلاغش به عنوان سرمربی تیم ملی، اردوی آمادگی را در رشت برگزار کردیم اما ما 4 نفر یکبار هم با هم ندویدیم و هیچ رکوردی در داخل ایران نداشتیم. در حالی که دوندگان آمریکایی 4 سال با هم کار می‌کنند تا فقط به هماهنگی برسند. به نظر من آقای عاکفیان از لحاظ فنی خیلی خوب نبودند و فقط برای تفریح به رشت آمده بودند! آقای غیاثی نیز در طول تمرین‌ها فقط کنار ماساژور تیم بودند و عنوان می‌کردند که ما تیم را در کره جمع می‌کنیم و مهم این است که آن‌ها آنجا خوب بدوند. من در اینچئون به هیچ کس نگفتم که به آقای عاکفیان بگویید که ما نتوانستیم تعویض چوب انجام دهیم.”
” چند تن از هم‌تیمی‌های من در دوی 4 در 400 متر خیلی زودتر از من رفتند و مبلغ 1550 دلار حق الزحمه را دریافت کردند. 5 میلیون تومان پول خیلی زیادی نیست و فقط می‌توان با آن دو جفت کفش میخی خرید. آقای غیاثی خودش به دلیل اینکه پول سرپرستان تیم‌ها را دیر پرداخت کردند یک هفته ناراحت بودند و دائم پیگیر این مسئله بودند و اینکه به من گفته می‌شود بعد از گرفتن این مبلغ دیگر انگیزه‌ای برای دویدن نداشتم، کاملا نادرست است. قبل از اعزام به بازی‌های آسیایی نیز هیچ حقوقی به ما پرداخت نکردند و در لحظه آخر گفته شد که حقوق 6 ماه گذشته که ماهی 200 هزار تومان بود به حساب ما واریز شده است که همان پول را برای خرید کفش میخی برای مسابقه‌های آسیایی هزینه کردیم.”
“اختلاف خیلی زیادی بین من و مهدی زمانی وجود نداشت. یک ساعت قبل از آغاز مسابقه ما در اینچئون، او با لحن بدی در تمرین‌ها با من صحبت کرد و آقای گرگانی مربی تیم نیز شاهد این ماجرا بود. او به شکلی با من صحبت می‌کرد که گویی من یک دونده مبتدی هستم اما من به خاطر اهداف ملی و کسب افتخار برای ایران با او مدارا کردم.”
“حدود 5 ماه قبل از آغاز بازی‌ها من از لیست تیم اعزامی به اینچئون خط خوردم و به جای من سینا روحانی که آقای غیاثی با پدر او دوست هستند، در تیم 4 در 400 متر قرار گرفتند. در این لیست احسان مهاجر شجاعی نیز حضور داشت. به نظر می‌رسد در اردوی رشت اعلام شده بود که روحانی آسیب دیده و بازی‌های آسیایی را از دست می‌دهد به همین دلیل خواستند که من به اردوها ملحق شوم. حتی در لیست اعزام به اردوی بلاروس نیز اسم من وجود نداشت و به جای من مهاجر شجاعی به این اردو رفته بود. در اصل فدراسیون به دلیل اینکه متوجه شده بود با مصدومیت‌هایی که به وجود آمده تیمش در حال از هم پاشیدن است، به هیات کرمانشاه زنگ زد و پیگیر بازگشت من به اردوی تیم ملی شد. یعنی این اتفاق به خاطر خودشان افتاد نه این که بخواهند ضمانت من را کنند تا به تیم ملی برگردم.”
” اردوهای ملی فقط اسمش اردوی آماده‌سازی تیم ملی دوومیدانی است. مربی که بتواند دوندگان را به خوبی راهنمایی کند و پیگیر کارهایشان باشد در اردوها وجود ندارد. در واقع مربی حضور دارد اما همه آن‌ها بیشتر تمرکز خود را روی ورزشکاران خودشان می‌گذارند. من واقعا متاسفم که سال‌ها در ورزش دوومیدانی بودم و در اردوهایی شرکت کردم که فقط اسم ملی بر روی آن وجود داشت. در واقع اکثر بچه‌ها به صورت شانسی انتخاب و راهی تیم می‌شوند.”
“تیم 4 در 400 متر شانس کسب مدال طلا را نداشت. این موضوع جوی بود که فدراسیون دوومیدانی برای کسب سود و منافع به راه انداخته بود تا بتواند از وزارت ورزش بودجه بگیرد. تیم ژاپن با زمان 3.1 اول شد و تیم‌های دوم و سوم نیز زیر 3.5 دویدند. در حالی که رکورد ملی ایران 3.7 است. بنابراین حتی اگر رکورد ملی را در اینچئون تکرار می‌کردیم دست‌مان به مدال نمی‌رسید اما این دلیل نمی‌شود که ما تلاش خود را انجام ندهیم و قطعا اگر خطایی اتفاق نمی‌افتاد، ما در فینال تلاش می‌کردیم تا مدال را به دست بیاوریم چرا که من اعتقاد دارم مدال بازی‌های آسیایی می‌توانست از هر لحاظ زندگی من را تغییر دهد.”
” در حال حاضر در کرمانشاه هستم و منظور برخی از افراد را مبنی بر اینکه طهماسبی گم شده است را متوجه نمی‌شوم. من مانند ورزشکاران دیگر بیکار نیستم که دائم در فدراسیون باشم. شاید سالی یک بار به آنجا مراجعه کنم. هر زمانی که کمیته انضباطی تشکیل شود، من برای ارائه توضیحات به فدراسیون می‌روم.”