محرم که می آید هیئت‌های عزاداری رونق ویژه‌ای می‌گیرند. هم زمان، دیگ‌های بزرگ و کوچک هم روی اجاق ها می‌نشینند تا پذیرایی نذری‌هایی باشند که دوستداران امام(ع) نذر کرده اند.

اصلا همین که در نذری دادن کسی از کسی توقع ندارد، خودش حسابی می‌تواند حال آدم را خوب کند. عاشقان حسینی آستینشان را بالا می‌زنند و می‌ایستند پای دیگ.

این بی‌دریغ کمک کردن باعث می‌شود که آدم احساس کند در حال انجام کاری است که اساسا معناگرا است و مادیات در آن جایی ندارد.