هراز نیوز : چندی پیش لودرهای اداره راه و شهرسازی استان با همراهی نیروی انتظامی و پلیس راه سرزده به میهمانی فروشندگان متجاوز به حریم حاشیه جاده رفته و با وجود اعتراض و مقاومت فروشندگان اقدام به تخریب زیاده خواهی های آنها کردند.
وقتی در محل حاضر و با صحنه ویرانه ای از تابلوها و بیلبوردهای تبلیغاتی مواجه شدم به یاد فروشندگان زیاده خواه سطح شهر افتادم که تمام پیاده رو یا حجم زیادی از فضای آن را اشتغال کرده و در نتیجه عابرین که بنابر حقوق شهروندی مجاز به عبور از مسیر پیاده ها هستند را به دردسر انداختند.
برخی از فروشندگان به اشتباه می اندیشند که پیاده رو حیاط جلوی فروشگاه آنهاست و آنها حق دارند هراندازه از اجناس خود را که جذابیت تبلیغاتی بیشتری دارند را در آن جای دهند.
برخی از پیاده رو های شهر نیز بر اثر رشد بی رویه فروشگاه های اجناس دست دوم و یا به اصطلاح عامیانه سمساری ها به میدانی برای مسابقات دو با مانع تبدیل شده و درصورتی که افراد پیاده یارای گذشتن از موانع پیش رو را نداشته باشند ، مجبورند مسیر خود راکج کرده و یا با یک دور 180 درجه به مسیر اول خود ادامه دهند.
سوال اینجاست که آیا این تجاوز به حریم پیاده رو، این معضل به ظاهر ساده تا به کی ادامه خواهد داشت؟ آیا واقعا مردم ما فرهنگ شهرنشین را از یاد برده اند؟ فروشندگان از حریم قانونی خود بی اطلاع هستند؟ آیا قرار دادن اجناس و تابلوهای تبلیغاتی در مسیر رفت و آمد پیاده رو که چهره شهر را نیز نابه سامان جلوه می دهد امر پسندیده است؟
در پاسخ به به این سوالات بهتر می بینم هریک از این فروشندگان متجاوز به حریم پیاده رو و حتی حاشیه جاده ها اندکی عمیق تر بیندیشند و فقط یک لحظه تصور کنند که اگر همسایه آنها اندکی از حریم خانه یا فروشگاه خود پا را فراتر گذاشته و به حریم قانونی و ملکی آنها وارد شود، چه واکنشی خواهند داشت؟ آیا مالک یا فروشنده ای که زمین یا فروشگاهش مورد تجاوز همسایه مجاور قرارگرفته باز سکوت اختیار کرده و هرروز با نگاهی محبت آمیز از این اقدام همسایه استقبال می کند؟
بدیهی است که هیچ کس این عمل را نمی پسندد و واکنش صریح و جدی فرد محق را به دنبال خواهد داشت. یک ساعت از این اقدام نمی گذرد که اعتراض شفاهی و در صورت بی توجه فرد متجاوز برگ کتبی شکایت به دست وی می رسد. البته این در بهترین شکل اعتراض است و برای بسیاری از ما راه آخر.
پیاده رو همچون خیابان، بلوار، میدان و پارکها تحت مالکیت شهرداری قرار دارد و استفاده غیرقانونی از آن جرم محسوب می شود. اما متاسفانه در کشورهای جهان سوم و حتی درحال توسعه افراد جامعه تصویر درستی از حقوق شهروندی خود و سایرین ندارند و تا زمانی که با اعتراض و واکنش شدید سازمان یا اداره مربوطه مواجه نشوند به قانون شکنی ها ی آشکار و نهان خویش ادامه می دهند.
تجاوز به حریم پیاده رو ها هرچند با جرایمی مانند قتل و دزدی برابر نیست و مجازات سنگینی در پی ندارد اما جرم محسوب می شود. البته گاهی این قانون شکنی ها آنقدر تکرار می شود که رفته رفته برای مردم یک هنجار و حق قانونی تلقی شده، در پی بی توجهی مسئولین به این اقدامات، شهروندان نیز با وجود اینکه با مشکلات ناشی از آن دست و پنجه نرم می کنند اما سکوت اختیار کرده اعتراض را جایز نمی دانند.
ایرانیان از دیرباز به تمدن چند هزارساله خویش افتخار کرده و تاریخچه دیرینه ی شهرنشینی در ایران را به رخ جهانیان می کشند اما همین انسانهای متمدن در عمل برای ساده ترین حقوق شهروندی یکدیگر ارزشی قائل نیستند.
دراینجا جای دارد بدانیم زندگی اجتماعی فقط زیستن در کنار یکدیگر نیست. زندگی اجتماعی یعنی احترام به حقوق هم نوع، اولویت دادن به رعایت قوانین در ساده ترین امور اجتماعی و تلاش برای حفظ صلح و آرامش در جامعه.
فائزه سلیمی هراز نیوز
پیاده روهای سه متری حریم مغازه است پیاده رو نیست زیبایی شهر به پیاده رو های عریض مانند خیابان امام امل می باشدشهر شازی ما کار شناسی نیست به خاطر عدم کارشناسی و کوتاه بینی مسئولان شهر از گنبد بن به پایین بازار واز انجا به سبز میدان واز انجا به میدان هفده شهریور واز انجا به خیابان هراز انتقال یافت خانه هایکه امروز ساخته مشوند فرداکلنگی هستند