در چهارمین روز انقلاب بحرین، یعنی 28 بهمن 1389 در “منامه” مزدوران رژیم اشغالگر “آل خلیفه” به مردمی که به شکل کاملا مسالمت آمیز، در میدان “لوءلوء” تحصن کرده بودند، به صورت ناگهانی و بسیار وحشیانه حمله بردند. در جریان این یورش ناجوانمردانه، سه جوان شیعه بحرینی (محمود ابوتاکی”،”علی خضیر” و “علی مومن” )، هدف تفنگ های ساچمه زن  قرار گرفته و به شهادت رسیدند.

مسلمانان بحرین، خصوصا شیعیان این کشور، از ابتدا با شعار “سلمیه” (یعنی “مسالمت جویانه”) به خیابان ها ریختند تا علیه صدها سال حاکمیت اشغالگرایانه یک خاندان غیربومی و سرسپرده به “عربستان سعودی” اعتراض کنند اما رژیم حاکم، چنان با مشت آهنین به مطالبات اکثریت جمعیت پاسخ داد، که بنا به آمارهای مجامع رسمی، میزان تلفات مردم بحرین نسبت به جمعیت این کشور، در جریان “بیداری اسلامی” در صدر کشورهای دیگر گرفت.

عکسی که می بینید، پیکر خونین شهید “محمود ابوتاکی” را در آغوش برادرش نشان می دهد. گویی برادر در حال زمزمه در گوشِ برادرِ شهید خود است. و چه می تواند بگوید، الا این که “کمرم شکست برادر. انتقامت را خواهم ستاند”